قبل از این که بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی

کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن .

از خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من گذر کردم

اشکهایی را بریز که من ریختم

دردها و خوشیهای من را تجربه کن

سالهایی را بگذران که من گذراندم...

روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم

دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن

همانطور که من انجام دادم ...

بعد ، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی.... 

برای خودت زندگی کن، کسی که ترا دوست داشته باشد،

با تو میماند برای داشتنت می جنگد....

اما اگر دوست نداشته باشد، به بهانه می میرود...!

در شب و روز، خلوت و شلوغی ،

خواب و بیداری فقط یاد تو با منه....!